ห้าวัน พันหกร้อยกิโลเมตร กับการขี่รถมาครบ 10 ปีแรก เป็นทริปแรกที่เริ่มรู้สึกว่าขี่รถเป็น

หลังจากไม่ได้ขึ้นอานขี่ทางไกลมาเกือบปี 200 กิโลเมตรแรกของการเดินทาง มีความงงในระดับเต็มสิบ คิดอยู่นานว่าไอ้รถมอเตอร์ไซค์นี่ มันขี่ยังไง(วะ) เรียกได้ว่า ความรู้สึกตอนหัดออกทริปปีแรกนี่คือมันกลับมาหมด กลัวเบียด ไม่กล้าแซง กลับไปเป็นคนขี่รถไม่เป็นอีกครั้ง กดดันคนที่ขี่ด้วยรอบข้างพี่น้องชาวในชมรมมอเตอร์ไซค์สาธิตจุฬาฯ (Satit Chula Motorcycle Club-SCMC) ให้เครียดไปตามๆกัน

แต่พอเข้า leg ที่สอง ระยะทาง 300 กิโลเมตรต่อมา รถน้อยลง ทางตรงมากขึ้น จังหวะเร่งแซงทั้งหมดที่เคยได้มันก็กลับมาหมด เรียกความมั่นใจกลับมาได้เต็มร้อย วิ่งแซงความเร็ว 140 กิโลเมตรเป็นช่วงๆด้วยความสบายใจมาก ไม่กดดัน และมีความรู้สึกได้ว่าเราและรถเป็นสิ่งเดียวกัน นิสัยติดลากเกียร์หายไปหมดสิ้น ตบเกียร์ขึ้นไปถึงเกียร์ห้าเร็วมากแทบตลอดทาง ทำให้เข้าใจความสัมพันธ์ของกำลังรถและความเร็วอีกแบบหนึ่ง มันขี่ง่ายกว่า leg แรกเยอะมาก และทำให้ความเครียดทั้งหมดหายไป สนุกไปกับการขี่ เป็นครั้งแรกก็ว่าได้หลังจากขี่รถมาสิบปี

พอเข้าทางโค้งช่วงขุนตาล (ลำปาง-เชียงใหม่) ที่จำได้ว่าขึ้นเหนือปีแรกที่ขี่รถเป็น โค้งเลี้อยไปมาเหล่านี้เคยทำให้เหงื่อตกมาก แม้ว่าครั้งแรกที่มาจะเป็น Sporter 48 ซึ่งพริ้วมาก แต่ด้วยความที่ขี่ไม่ค่อยเป็น เลยเห็นถนนโค้งเป็นถนนเครียด ครั้งนี้กลับมาใหม่กับ VROD Muscle ซึ่งถ้าใครเคยเห็นขนาดของยางหลัง ก็จะเกาหัวแกรก หน้ายางใหญ่กว่าปรกติมาก โค้งใหญ่ๆอย่างโค้งขุนตาล ก็ไม่ใช่ว่าจะขี่ง่าย หลายคนก็เคยพยายามแนะนำมากสิ่ง ให้โหนบ้าง ให้อัดเข้าโค้งเร็วบ้าง ไม่เคยทำให้เข้าโค้งได้ง่ายขึ้นเลย

ทริปนี้ก็เลยลองใช้ความรู้สึกแบบธรรมชาติ ใช้เกียร์สูง 4-5 แต่วิ่งเข้ามาแบบมีแรงเฉื่อยจากความเร็วประมาณเศษเกิน 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเล็กน้อย ที่สำคัญคือเข้า line outside-in แบบจับวาง สายตาไม่ละจากถนนเลย จังหวะพ้นโค้งก็บิดใส่ความเร็วให้รู้สึกเหมือนล้อกดลงไปบนถนน พอเข้าโค้งแรกไปได้จังหวะ ก็ surf ไปบนโค้งแบบเบามาก เข้าใจเลยว่าขี่บนโค้งมันสนุกแบบนี้นี่เอง ไม่ต้องโหนแฮนด์ ไม่ต้องเท บิดควบคุมความเร็วเป็นหลักกับเข้า line ให้พอดี มันก็ไปได้เอง Harley Davidson เป็นรถที่มี position เท้าแตกต่างจากรถอื่น ผมลองใช้เท้ายันซ้ายขวาเพื่อช่วยประคองรถเล็กน้อย พบว่าได้ผลลัพธ์ที่สบายตัวกว่าการโหนแฮนด์แบบที่หลายคนพยายามแนะนำ และขี่รถได้สนุกขึ้นมาก

เป็นครั้งแรกที่ขี่รถคันนี้มาเกือบ 8 ปี เพิ่งจะคุยกับมันรู้เรื่อง แต่พอคุยกันรู้เรื่อง ก็รักมันขึ้นอีกเป็นกอง เล่าให้ฟังเพราะอาจมีหลายคนที่ขี่รถ แล้วยังไม่สนุกกับรถที่ตัวเองขี่ อาจไม่ได้เป็นความผิดที่รถนะฮะ อาจเป็นเราเองที่ยังคุยกับมันไม่รู้เรื่องมากกว่า ผมเชื่อว่ารถทุกคันถ้าเข้าใจมันได้ ก็ขี่สนุกได้ทุกคันเหมือนกันหมดแหละ

สนุกครั้งนี้ เหมือนได้รถใหม่ สงสัยจะยังขี่กันไปได้อีกหลายปี รถก็ใหม่ขึ้น คนขี่ก็หนุ่มขึ้น

และถนนก็ยังมีให้วิ่งกันอีกยาวไกล