คนเราจะพ่ายแพ้ก็ตอนที่เรายอมแพ้
ในวินาทีที่รู้สึกว่าชีวิตกำลังจะหมดหวังในทุกๆทาง และกำลังจะพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ และไม่มีหนทางใดที่จะรอดไปจากสถานการณ์ตรงหน้าได้ ผู้คนรอบข้างก็โทรมาบอกให้ยอมรับความพ่ายแพ้เถิด มันหมดหวังแล้วจริงๆ
พลางก็ปล่อยวางทุกสิ่ง รวมทั้งความหมายทั้งหมดที่เกี่ยวกับความล้มเหลว และการดูไม่ดีอันเนื่องมาจากการล้มเหลวทั้งปวง พลันก็คิดอยู่อย่างเดียวว่า มีอะไรบ้างที่เป็นไปได้ มีอะไรบ้างที่ยังไม่ได้ทำ มีใครบ้างที่ยังไม่ได้โทรหาเพื่อขอความช่วยเหลือ คนที่รู้จักกันทุกคนที่พอจะพึ่งพาได้ในยามยาก เชื่อว่าได้รับโทรศัพท์ไปทุกคนใน 2-3 วันที่ผ่านมา และสิ่งเดียวที่สมองคิดได้ในเวลาคับขันก็คือ ลงมือทำอย่างเดียว ไม่ต้องคิด โทรและโทร
และในช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวัง และไม่ยอมแพ้นี้เอง ที่ได้รับความช่วยเหลือและคำแนะนำจากมิตรแท้มากมาย จนปรากฏในวินาทีแห่งความยากลำบากนี่เองที่ค้นพบว่า มีคนที่รักเรามากมายกว่าที่เราคิดไว้มาก และมีคนที่ยิ่งใหญ่อยู่รอบตัวเราไปหมด ปัญหาที่เรามีถูกช่วยจับเป็นกลุ่มก้อนที่เล็กลงหลายก้อน เพื่อให้เราจัดการกับแต่ละก้อนง่ายขึ้น จนรับมือกับมันได้เป็นผลสำเร็จ
แม้ว่าปัญหายังไม่ได้หมดไปโดยสิ้นเชิง และยังมีปัญหาข้างหน้าอีกมหาศาล แต่จุดพลิกผันที่สำคัญที่สุดได้ผ่านไปแล้ว พร้อมกับการกลับมาซึ่งพลังและความสงบสุขในใจ เรารอดเพื่อจะได้กลับมาบอกผู้คนว่า จงสู้ต่อไป และการพ่ายแพ้ไม่มีอยู่จริง มันจะแพ้เมื่อเรายอมแพ้เท่านั้น ถ้ามันปรากฏคล้ายว่าเรากำลังแพ้ นั่นเป็นเพราะเรายังไม่ได้พยายามมากพอ และเรายังไม่ได้รับผิดชอบกับสถานการณ์มากพอ แค่นั้นเอง