เรากำลังใช้ชีวิตอย่างเอาตัวรอดให้หมดไปอีกวันหนึ่ง หรือใช้ชีวิตในแบบที่สร้างโลกทั้งโลกขึ้นมาใหม่ทุกๆวัน

ทุกวันของชีวิตที่เราตื่นขึ้นมาและลงมือทำในแบบเดิม ตื่นเช้า ออกจากบ้าน ไปทำงาน กิน ทำงาน กลับบ้าน นอน ดูเหมือนจะเป็นความซ้ำซากที่สิ้นหวัง และเราอาจจะเริ่มต้นในแต่ละวันที่รอให้วันนั้นมันจบลง เราอาจจะใช้ชีวิตเพียงเพื่อให้เราอยู่รอดไปอีกวันหนึ่ง และรอดไปอีกวันหนึ่ง

และรอดไปอีกวันหนึ่ง

ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่การเอาตัวรอด งานที่เราพยายามเอาตัวรอด ธุรกิจที่เราพยายามเอาตัวรอด ในวิธีที่เราใช้ชีวิตแบบนั้น ดูเหมือนมันไม่ใช่ชีวิต ลมหายใจที่เหลือเพียงแผ่วเบา ขาดซึ่งชีวิตชีวาและไร้วิญญาณ เราไม่ได้มีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตที่ตื่นเต้นและมีความหวัง นั่น คือวิธีการใช้ชีวิตมาจากบริบทของการเอาตัวรอด

เรามีทางเลือกของชีวิตในการใช้ชีวิตมาจากบริบทของการสร้าง เราสามารถเลือกได้ที่จะถามตัวเองในวินาทีที่ตื่นนอน ว่า วันนี้ฉันจะสร้างสรรค์อะไรบ้าง (What I am going to create today?) การสร้างสรรค์ไม่ได้มีข้อจำกัดอยู่ที่งานสร้างสรรค์เท่านั้น แต่หมายถึงการสร้างสรรค์ชีวิตของเราในแต่ละวัน เราไม่ได้กำลังจะไป ‘ทำงาน’ แต่เรากำลังไป ‘สร้างสรรค์งาน’ เราไม่ได้กำลังจะไป ‘ทำธุรกิจ’ แต่เรากำลังจะไป ‘สร้างสรรค์ธุรกิจ’ ในบริบทหรือมุมมองแห่งการสร้างสรรค์ ย่อมเป็นกำเนิดของการสร้าง การเกิดใหม่ แหล่งกำเนิด และพลัง ในวิธีที่เราจะใช้พลังนั้นในการขับเคลื่อนชีวิตเราไปข้างหน้าอย่างแท้จริง เพียงเราแทนคำว่า ทำ(do) ด้วยคำว่า สร้างสรรค์ (create) เท่านี้ ก็เสมือนว่า เรากำลังใช้ชีวิตมาจากอีกที่หนึ่ง อีกโลกหนึ่ง ที่ตื่นเต้น มีชีวิตชีวา มีลมหายใจที่มีพลังและอบอุ่น และเมื่อเราระลึกได้ว่าการสร้างสรรค์ของเรามันจะสร้างความแตกต่าง (making a difference) ให้กับตัวเราและผู้อื่นได้มากมายขนาดไหน เพียงแค่เราสัมผัสได้ถึงความแตกต่างนั้น การลงมือทำของเรามันก็จะเปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความตื่นเต้น มีชีวิตชีวา และเต็มไปด้วยพลัง

เราสร้างสรรค์ทุกๆวันมาจากความเป็นไปได้ที่ก่อกำเนิดขึ้นในบริบท

สิ่งที่เราต้องทำก็คือ ถามตัวเองว่าในวันนี้มีอะไรบ้างที่ ‘เป็นไปได้ในบริบทที่ฉันอาศัยอยู่’ เมื่อความเป็นไปได้ปรากฏขึ้น เราจะมองเห็นโอกาสของสิ่งที่เราจะ ‘สร้างสรรค์’ ในแต่ละวัน และไม่ได้เป็นเพียงแค่สิ่งที่เรา ‘ต้องทำ’ หรือ ‘จะทำ’ แต่มองเห็นทุกๆวันเป็นโอกาสของการสร้างสรรค์ และใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ในทุกๆวัน

และนั่นคือสาเหตุเดียวแห่งการดำรงอยู่ของเราในฐานะการเป็นมนุษย์