นี่คือเรื่องราวของ #BangkokDesignWeek และ #CreativeDistrict ในแบบที่ผมรักครับ

แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวเนื้อในซอยเจริญกรุง 32 ติดกับ Warehouse 30 เป็นเจ้าที่ผมทานประจำตอนข้ามมาทำงานฝั่งบางรักแล้วต้องรีบกินรีบไป รสชาติแกทำใช้ได้ น้ำซุปเข้มข้น กินแกบ่อยจนบางทีก็นึกอยากเอาร้านแกมาเปิดขายในโกดังให้มันรู้แล้วรู้รอดไป

ช่วงงาน Bangkok Design Week ผู้คนเดินกันขวักไขว่ในย่านบางรักกันอย่างแปลกหูแปลกตา ในช่วงสุดสัปดาห์สุดท้ายที่ผ่านไป ที่ The Jam Factory ก็มีงาน Art Ground ซ้ำเข้าไปอีก ผู้คนเดินกันจาก TCDC ทะลุผ่านงานที่จัดใน Warehouse 30 ผ่านไปดูนิทรรศการแสงในย่านตลาดน้อยยามค่ำ แล้วข้ามเรือมางานที่ The Jam Factory กันอย่างเนืองแน่น ชนิดเรือข้ามฟากต้องปิดป้าย’เรือหมด’กันตั้งแต่สี่ทุ่มเพราะขับเรือไม่ไหว ผู้คนที่เดินก็ล้วนเป็นเด็กหนุ่มสาวที่ดูจะแต่งตัวดี มีนัยยะทางการเรียนหรือทำงานทางด้านสร้างสรรค์กันอยู่ไม่มากก็น้อย เป็นช่วงเวลาแห่งแรงบันดาลใจอย่างน่าชื่นใจ และดูเหมือนทุกๆคนจะมีคำว่า ‘ทุกอย่างเป็นไปได้’ แปะอยู่บนหน้ากันทุกแห่งหนทีเดินไปในย่าน Creative District ในช่วงเวลานั้น

ท่ามกลางช่วงเวลาหนึ่งที่กำลังชุลนุนได้ที่ ผมแอบย่องไปกินร้านก๋วยเตี๋ยวในซอย 32 เหมือนเคย เพื่อจะได้รีบกลับไปปฏิบัติหน้าที่ดูแลโครงการต่ออย่างรวดเร็ว ระหว่างที่เดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยว ตาก็พลันหันไปเห็นโต๊ะเล็กๆวางอยู่ข้างหน้าแล้วเขียนว่า ‘ฟองดูห์ 10 บาท (4 แถม 1)’ แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวหันมายิ้มแล้วบอกว่า ‘ลูกสาวเขาอยากขาย’ ผมมองหน้าลูกสาวตัวเล็กแก สายตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ผมเองก็ลืมถามไปว่าอายุประมาณไหน มาเดาทีหลังก็ว่าน่าจะไม่เกิน ม.ต้น

ความประหลาดใจของผมมันอยู่ที่ว่า เธอต้องมั่นใจขนาดไหนที่มาตั้งแผงขายฟองดูว์อยู่หน้าร้านก๋วยเตี๋ยวของแม่ และเป็นเสาร์อาทิตย์นี้เสียด้วย สุดสัปดาห์ที่เต็มไปด้วยคนเก๋ๆที่เดินกันเต็มซอย และเป็นโอกาสที่ฟองดูว์ของเธออาจจะมีคนเข้าใจได้ แตกต่างจากวันธรรมดาวันอื่นๆทั่วไป

นี่กระมังที่ผมคิดว่าเป็นความงดงามที่แท้จริงของ Bangkok Design Week และ Creative District เวลาที่เราสร้างอะไรบางอย่างขึ้นมาในฐานะบทสนทนา และไม่ว่าเราจะสื่อสารสิ่งใดออกไปก็ตาม ในการ’สร้าง’ของเราทุกครั้งนั้น เราได้สร้าง ‘พื้นที่ (clearing or space)’ ที่อนุญาตให้สิ่งนั้นได้เกิดขึ้นพร้อมกันไปด้วยกันเสมอ และเมื่อ ‘พื้นที่’ เหล่านั้นถูกสร้างขึ้น มันก็จะไม่ได้จำกัดว่ามันจะต้องมีเพียงสิ่งที่เราสร้างอยู่บนพื้นที่นั้นแต่เพียงอย่างเดียว หากแต่’ทุกๆสิ่ง’ก็สามารถถูกสร้างขึ้นบนพื้นที่นั้นได้เช่นกัน ลูกสาวของแม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยว อาศัย’พื้นที่’ที่ Bangkok Design Week สร้างขึ้น ในการสร้างสิ่งใหม่ ที่แม้จะไม่ใช่เนื้อหาของนิทรรศการเลยสักนิด แต่ก็เป็น’การสร้างสรรค์’ในชุมชนที่น่าประทับใจ และเป็นการสร้างความแตกต่างให้กับผู้คน ในวิธีที่เขาจะกล้าหาญขึ้นและก้าวออกมาจากวิธีเดิมๆที่เขาลงมือทำ เพื่อความเป็นไปได้ใหม่ๆสำหรับอนาคตของเขาเอง

สิ่งนี้คือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผมในการสร้างบทสนทนาเรื่องเมืองสร้างสรรค์ (Creative District) ให้เกิดขึ้นในย่านบางรัก-คลองสานนี้ และไม่มีอะไรที่ผมจะต้องสงสัยในสิ่งที่พวกเรากำลังทำอยู่กันอีกต่อไป