ในขณะที่เมืองอื่นๆในโลกกำลังวางแผนและพัฒนาไปสู่อนาคต กรุงเทพฯกลับหยุดนิ่งมามากกว่าสิบปีโดยไม่มีการพัฒนาอะไรที่รองรับการเปลี่ยนแปลงในอนาคตเลย ผู้ว่ากทม.และสภากทม.ที่มีมาในอดีตก็ขาดวิสัยทัศน์ในการพัฒนา มุ่งแต่นำเสนอนโยบายในการ ‘แก้ปัญหา’ เปรียบเสมือนคนที่คอยแกัปัญหาเชือกรองเท้าที่พันกันอยู่ตลอดเวลา จนเมืองไม่ได้มีโอกาสเดินหน้าไปไหนเลย
ผู้ว่าฯที่มาจากการแต่งตั้งของรัฐบาลทหาร ก็ไม่ได้มีวิสัยทัศน์ไปข้างหน้าเช่นกัน เพียงแค่อยู่ในตำแหน่งเพื่อรักษาเสถียรภาพของรัฐบาล และคอยดูแลเมืองไปตามสภาพเท่านั้น เมืองกรุงเทพฯ จึงไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าเลยเป็นเวลาหลายปี และในขณะที่เมืองอื่นๆในโลกกำลังพัฒนาไปข้างหน้า การหยุดนิ่งกรุงเทพมหานครของเราจึงเปรียบไม่ต่างกับเราที่เสมือนกำลังเดินทางถอยหลังตลอดเวลา
ทุกคนที่บริหารเมือง บริหารประเทศ มีชีวิตอยู่ได้ด้วยเงินเดือน และบริหารงบประมาณจำนวนหลายล้านล้านบาทในแต่ละวันอันมาจากเงินภาษีเราทั้งสิ้น การที่เราอนุญาตให้เขาปกครองเราโดยที่เราไม่ได้เลือกเขาให้มาทำงาน และเขาไม่ได้ทำงานอย่างเต็มที่ที่ควรจะทำ ไม่ได้สร้างนโยบายการพัฒนาอย่างเต็มที่สำหรับเมืองที่เราอาศัยอยู่ ผมคิดว่านี่ต่างหากคือการคอรัปชั่นที่น่ากลัวที่สุด เปรียบได้กับการมีผู้บริหารที่ไม่ได้ทำหน้าที่ควรจะทำอย่างเต็มที่ ทำงานแค่ให้ผ่านไปวันๆหนึ่ง ซ้ำร้ายดันเป็นผู้บริหารที่เจ้าของประเทศคือประชาชนไม่ได้มีโอกาสเลือกให้มาบริหารเสียด้วยซ้ำ
ทุกเมืองในโลกกำลังวางแผนเพื่อเคลื่อนตัวไปสู่อนาคตใหม่ของเทคโนโลยี่ ทั้งในแง่การขนส่งคนสินค้าและบริการ ถนนแบบใหม่ รถแบบใหม่ การขนส่งมวลชนแบบใหม่ พลังงานทดแทน การสร้างสมดุลของระบบนิเวศน์ ผังเมืองแบบใหม่ การจัดการทรัพยากรแบบใหม่ การสร้างอาชีพและความเป็นอยู่ของคนที่อาศัยในเมืองแบบใหม่ กรุงเทพมหานครกลับคิดได้แค่การสร้างถนนในแม่น้ำซึ่งไร้ประโยชน์ และนโยบายระยะสั้นในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปวันๆหนึ่งเท่านั้น

แค่หยุดนิ่งก็คือถอยหลัง ใครที่ทำให้เมืองนี้ถอยหลัง คนนั้นกำลังทำลายกรุงเทพฯลงไปทีละน้อยอย่างตั้งใจ